Często spotykanym typem uszkodzeń są uszkodzenia zewnętrznej powłoki izolacyjnej kabla (zwanej również osłoną kabla). Tego rodzaju defekty prowadzą do zawilgocenia kabli, a w rezultacie do powstania drzewień wodnych w izolacji i innych uszkodzeń wywołanych korozją. Drzewienia wodne są jedną z głównych przyczyn awarii kabli, stąd wykrycie tych defektów jest ważnym celem badań diagnostycznych kabli. Lokalizacja punktowo-dokładna uszkodzeń powłoki jest końcowym etapem badania stanu technicznego kabla. Pierwszym etapem jest ustalenie problemu poprzez pomiary i próby napięciowe, których sposób przeprowadzenia zależy od rodzaju instalacji oraz możliwości technicznych. Kolejnym etapem jest lokalizacja wstępna, zawężająca umiejscowienie uszkodzenia do określonego odcinka kabla. Celem lokalizacji dokładnej, która jest ostatnim etapem procesu, jest precyzyjne wskazanie miejsca uszkodzenia. Do tego zadania używane są lokalizatory zwarć doziemnych metodą napięcia krokowego. Zasada działania polega na wymuszeniu prądu pomiarowego w kablu i pomiarze gradientu napięcia na powierzchni ziemi w okolicy miejsc, w których prąd upływa do ziemi poprzez defekty zewnętrznej powłoki izolacyjnej kabla. Uszkodzenia płaszcza kabla mogą być katastrofalne w skutkach, szczególnie w przypadku linii kablowych wysokiego napięcia. Prąd upływający do ziemi może znaleźć drogę powrotu do źródła przez sąsiednie instalacje kablowe, powodując poważne zniszczenia wtórne.